Om het oude chirojaar in stijl af te sluiten en het nieuwe jaar te beginnen, lieten we één van onze groepsleiding Emma van Goethem aan het woord over wat onze chiro voor haar betekent:
"Chiro Antoontje is mijn hele leven. Klinkt heel cliché, maar is wel waar. Ik ben voor het eerst de poort binnengestapt toen ik 7 jaar was, ik kende niemand en wist totaal niet waar ik aan begon. Er hingen mensen in bomen die blij riepen: “een lid, een lid!” (We zijn een kleine Chiro, dus elk lid maakt een groot verschil.) Mensen lachen wel eens dat we met evenveel leden zijn als een grote familie. Dan denk ik, ja klopt, dat zijn we ook, een familie. Iedereen kent iedereen en elk lid is heel kostbaar. Op de Chiro leerde ik geweldige mensen kennen, daarnaast leerde ik er ook afwassen, patatten schillen, Chiroliedjes meebrullen en vooral doorzetten. Chiro is nu eenmaal soms hard op de tanden bijten, heimwee trotseren en blijven doorwandelen op dagtocht. Voor het merendeel van de tijd is Chiro natuurlijk plezier hebben en je uitleven op een manier zoals je nergens anders kan. Als je dan na al die geweldige jaren eindelijk de fakkel kan overnemen en zelf leiding kan worden voel je je compleet. Als leiding brandt de Chirovlam nog dieper door dan anders. Als lid smijt je jezelf voor 100 procent, wel als leiding smijt je jezelf voor de volle 200 procent. Je bent namelijk de bron van enthousiasme voor je leden. Maar wanneer je dan je leden met een brede glimlach en vuile kleren naar huis ziet keren is het je vermoeidheid en hese stem helemaal waard.
We hebben er weer een geweldig kamp opzitten. Het was een regenachtig kamp, maar geen enkele druppel kan de sfeer verpesten als je omringt bent door je beste vrienden. Ik kan het kamp niet beter samenvatten als: de kleinsten zaten bijna constant vrijwillig onder de modder, de pubers sprongen elke dag in een baby zwembadje en de oudsten genoten nog met volle teugen van hun laatste kamp als lid. Er zijn weer 6 geweldige aspi’s bijgekomen in onze leidingsploeg. Weer 6 leden die Chiro ten volste mogen gaan ervaren volgend jaar. Voor mij persoonlijk was het mooiste moment van het kamp na een nachtspel met de oudsten groepen, ik was net twintig jaar geworden en we waren met zen allen aan het terugfietsen naar de kampplaats. Er waren te weinig fietsen, dus bijna iedereen had wel iemand achterop. We waren allemaal doorweekt en vuil, maar dat hield de groep niet tegen om vrolijk gelukkige verjaardag voor mij te zingen. Op zo een momenten kan je niet anders dan volop genieten en dankbaar zijn dat je ooit die poort van Chiro Antoontje bent binnengestapt. De verbondenheid die je voelt in Chiro Antoontje valt niet neer te schrijven op papier, je moet het gewoon mee komen beleven."